باید از رئیس‌جمهور شهید یاد کنم که پس از مطرح شدن موضوع عدالت فرهنگی از سوی وزیر ارشاد، عدد قابل توجهی را به صندوق اعتباری هنر تزریق کردند که در سه مرحله به هنرمندان عضو پرداخت شد. نکته این بود که صندوق هنر بیمه هنرمندان را گسترش داد و خدمات بیشتر شد. در این مدت وام‌ها با مدت زمان بازپرداخت بیشتر و حتی گاهی پرداخت‌های بلاعوض انجام شد و بیمه تکمیلی هنرمندان نیز افزایش یافت. در حالی که ما هنوز انبساط بودجه نداشتیم، اما زمانی که مدیرعامل خانه تئاتر مطرح کرد برخی از اعضای صنف تئاتر از پرداخت حق بیمه تکمیلی خود عاجز هستند، تلاش شد این اتفاق رخ ندهد و با همین بودجه اندک گام‌هایی را که می‌شد، برداشتیم و تلاش کردیم ارتباط نهاد‌های مختلف را با هنرمندان برقرار کنیم تا بخش‌های اقتصادی با این مجموعه‌ها پیوند زده و جبران مافات شود.
شعار دولت شهید رئیسی، عدالت در همه حوزه‌ها بود که مشخصاً عدالت فرهنگی نیز شامل این قسمت می‌شد. موظف بودیم هم برنامه‌های وزیر را و هم اسناد بالادستی را رعایت کنیم و عدالت فرهنگی نیز جزو وظایف ما بود. اولین گام در حوزه تئاتر این بود که جشنواره‌های منطقه‌ای بعد از هشت سال بار دیگر احیا شدند. این جشنواره‌ها هزینه‌بر هستند و بعضاً استان‌ها آمادگی انجام آن را ندارند و کاری پردردسر است که به همت دوستانم در اداره کل هنر‌های نمایشی این اتفاق در هشت منطقه کشور رخ داد و احیا شد. در طول این سه سال، جشنواره‌های منطقه‌ای به شکل منظم برگزار شد و از آنجایی که استان‌ها نیز درگیر آفت تعطیلی ایام کرونا شده بودند، برگزاری جشنواره باعث شد سالن‌های نمایش احیا شوند. گروه‌هایی که در استان‌ها بودند و به سمت انحلال رفته بودند بار دیگر فعال شدند و کار‌های بسیار خوبی روی صحنه رفتند. ضمن اینکه بعد از دوره کرونا عطشی در مخاطب ایجاد شده بود که احیای جشنواره‌های منطقه‌ای باعث شد این عطش رفع شود. ما آرام‌آرام چراغ سالن‌ها را روشن کردیم و تئاتری‌ها را به صحنه آوردیم. با این کار اقتصاد اطراف این حوزه‌ها نیز فعال شد و در جشنواره تئاتر فجر بسیاری از این گروه‌ها به شکل مدعو یا برگزیده حضور یافتند. بسیاری از سالن‌های مطرح به دست گروه‌های مشخص و شناخته شده افتاده بودند و ما سعی کردیم این چرخه را گسترده‌تر کنیم، چراکه در جریان اعطای درجه هنری، آیین‌نامه مواردی دارد تا هنرمند آن‌ها را به دست آورد. وقتی هنرمندی در سالن‌های بزرگ اجرا نرفته و در شهر خود نیز سالن حرفه‌ای ندارد و این امکان برایش فراهم نمی‌شود، قطعاً نمی‌تواند درجه هنری نیز دریافت کند. بنابراین سعی کردیم این موانع را مرتفع کنیم تا هنرمندان شهرستانی به عرصه بیایند و عدالت فرهنگی در این امر نیز احیا شود.
